Καθώς γλυκοχάραζε ένα κρύο χειμωνιάτικο πρωινό στην Ásgarðr (Άσγκαρντ), ο Óðin (Όντιν), ο Hœnir (Χούνιρ) και ο Loki (Λόκι) ξεκίνησαν για μία από τις συνηθισμένες εξορμήσεις τους στoν Κόσμο των Θνητών Ανθρώπων, Miðgarðr (Midgard). Αφού λοιπόν περιπλανήθηκαν για ώρες πολλές, βρέθηκαν σε μια ερημική περιοχή όπου δεν μπορούσαν να εντοπίσουν κάποια φιλόξενη οικία για να ξαποστάσουν και να χορτάσουν την πείνα τους. Στην συνέχεια, εξαντλημένοι και πολύ πεινασμένοι οι θεοί, αντιλήφθηκαν ένα κοπάδι βόδια το οποίο έβοσκε σε ορεινό λειμώνα. Χωρίς να χάνουν άλλο χρόνο, οι τρεις θεοί έσφαξαν ένα από τα πελώρια ζώα και ανάβοντας μια φωτιά, κάθισαν πλάι της να ξεκουραστούν και να ζεσταθούν καθώς περίμεναν να ψηθεί το σφάγιο τους. Τότε συνέβη κάτι πολύ περίεργο, προς μεγάλη τους έκπληξη και απογοήτευση, παρά τις ζωηρές φλόγες, το κουφάρι του ζώου παρέμενε σχεδόν ωμό.

Και έτσι ξεκίνησαν όλα…

Οι τρεις θεοί δεν άργησαν να καταλάβουν πως κάποιο είδος μαγείας έκανε αισθητή την παρουσία της και έμπαινε τροχοπέδη στο μαγείρεμά τους. Στο σημείο αυτό, έστρεψαν το βλέμμα τους ψηλά, όπου αντιλήφθηκαν έναν πελώριο αετό να κουρνιάζει σε ένα δέντρο πάνω από τα κεφάλια τους, γραπωμένος με τα δυνατά και αιχμηρά του νύχια από ένα χοντρό κλαδί. Κατανοώντας το πουλί πως κίνησε τις υποψίες στους τρεις οδοιπόρους, τούς απευθύνθηκε και ομολόγησε πως εκείνο είχε εμποδίσει την φωτιά από το να κάνει την καθιερωμένη της δουλειά, προσφέρθηκε μάλιστα, να αποσύρει το ξόρκι αν εκείνοι του πρόσφεραν τόσο φαγητό όσο εκείνος μπορούσε να φάει.

Οι θεοί συμφώνησαν να το πράξουν και κατόπιν τούτου ο αετός εφορμώντας προς τα κάτω, δυνάμωσε και φούντωσε τις φλόγες κουνώντας δυνατά τα τεράστια φτερά του και πολύ σύντομα το κρέας ψήθηκε εξαιρετικά. Το κρέας έδειχνε να είναι τόσο τραγανό και ζουμερό συνάμα, πραγματικά λαχταριστό στα μάτια όλων.

Ήρθε λοιπόν η στιγμή που ο αετός ετοιμάστηκε να αποσπάσει για μερτικό τα τρία τέταρτα του βοδιού. Τόσο θεώρησε πως θα έπρεπε να είναι το μερτικό του και για να ικανοποιήσει την πείνα του και ως αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες του. Η άκρως αλαζονική στάση του αετού εξόργισε τόσο πολύ τον Loki, ο οποίος άρπαξε ένα πελώριο πάσσαλο από το έδαφος και άρχισε να χτυπάει με λύσσα το άγριο πουλί, ξεχνώντας ότι ήταν ειδικευμένο στις μαγικές τέχνες. Προς μεγάλη του απογοήτευση, το ένα άκρο του πασσάλου κόλλησε στην πλάτη του αετού, το άλλο στα χέρια του. Και καθώς ο αετός άρχισε μια ξέφρενη πορεία, το δύστυχο κορμί του Loki άρχισε να σέρνεται και να πληγώνεται πάνω στις αιχμηρές πέτρες και τα βράχια και μέσα από δάση γεμάτα βάτα. Έρμαιο στα νύχια και στην εκδίκηση του αετού, ο Loki, ο θεός της πλάνης, ήταν τελείως ανήμπορος έχοντας τα χέρια του σχεδόν σκισμένα από τις αρθρώσεις τους.

Ο Γίγαντας Þjazi

Μάταια φώναζε για έλεος και εκλιπαρούσε o Loki τον αετό να τον αφήσει να φύγει. Το πουλί πέταξε για ώρα πολλή, σέρνοντας και τραυματίζοντας τον Loki μέχρι που εκείνος ανήμπορος πια, τού υποσχέθηκε οποιαδήποτε λύτρα που θα μπορούσε να ζητήσει ο απαγωγέας του σε αντάλλαγμα για την απελευθέρωσή του.

O μεταμορφωμένος σε αετό δεν ήταν άλλος παρά ο Γίγαντας της καταιγίδας Þjazi, ο οποίος τελικά συμφώνησε να απελευθερώσει τον Loki με έναν όρο: Του ζήτησε ως αντάλλαγμα τα θαυματουργά μήλα της Iðunn (Idunn) της Σειρήνας της αιώνιας νεότητας.

Ο Loki μην έχοντας άλλη επιλογή, του υποσχέθηκε με τους πιο ιερούς όρκους των θεών ότι θα δελεάσει και θα παρασύρει την Iðunn (Ιντούν) έξω από την Ásgarðr (Άσγκαρντ), ώστε ο γίγαντας Þjazi να αποκτήσει την κατοχή της ίδιας και του μαγικού της καρπού.

H Iðunn ήταν η φύλακας των μυστηριωδών φρούτων που τρώνε οι θεοί, τα οποία τους επιτρέπουν να διατηρήσουν τη νεότητά τους και να αποτρέψουν τη διαδικασία της γήρανσης.

Τα μήλα της Αιώνιας Νεότητας

Εμβόλιμα να πούμε πως τα συγκεκριμένα φρούτα θεωρούνται συνήθως μήλα, αλλά, όπως όπως έχουν επισημάνει μερικοί Σκανδιναβοί μελετητές, η λέξη που χρησιμοποιήθηκε για να τα περιγράψει, epli, εφαρμόστηκε σε όλα τα είδη φρούτων και ξηρών καρπών. Τα γνωστά σε όλους μας μήλα ήταν άγνωστα στη Σκανδιναβία πριν από τα ποντοπόρα ταξίδια των Βίκινγκς σε νοτιότερες χώρες, οπότε μπορούμε να υποθέσουμε ότι, στην αρχική ιστορία, το epli αναφερόταν σε κάποια μορφή μούρων ή ξηρών καρπών. Στο βιβλίο του H.R. Davidson “Gods and Myths of Northern Europe” , σελ. 164, πληροφορούμαστε πως ο συσχετισμός της Idunn με τα μήλα αποτελεί μιμητισμό στον αρχαιοελληνικό μύθο του «Κήπου με τα Χρυσά Μήλα των Εσπερίδων» ή ένα λογοτεχνικό δάνειο αντίστοιχα από κάποιους Κελτικούς Μύθους. Τα μήλα και οι καρποί της Γης της Επαγγελίας, που απελευθερώνουν όσους τα γεύονται από την τυραννία του Χρόνου, είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα που συναντάμε στις Ιρλανδικές Σάγκα (επικές αφηγήσεις αρχαίων λαών όπως οι Σκανδιναβοί, Γερμανοί και Κέλτες), [Irish Sagas, Myles Dillon]

Loki, ο πανούργος

Απελευθερωμένος επιτέλους, ο Loki επέστρεψε στους Óðin και Hœnir, στους οποίους, ωστόσο, ήταν πολύ προσεκτικός για να μην τους αποκαλύψει τον όρο κάτω από τον οποίο είχε αποκτήσει την ελευθερία του.

Όταν ο Loki επέστρεψε στην Ásgarðr, άρχισε να σχεδιάζει πώς θα μπορούσε να δελεάσει την Iðunn έξω από την κατοικία των θεών. Λίγες μέρες αργότερα, με τον Bragi να απουσιάζει σε ένα από τα ταξίδια του, ο Loki αναζήτησε την Iðunn στα δάση του Brunnaker, όπου είχε βρισκόταν η κατοικία της.

Ο Loki, o άρχων της εξαπάτησης, περιγράφοντας με περίσσια γλαφυρότητα πως τάχα είδε με τα ίδια του τα μάτια, χρυσά μήλα που φύτρωναν σε μικρή απόσταση έξω από την Ásgarðr , για τους οποίους δήλωνε ψευδώς ότι ήταν ακριβώς ίδιοι και καλύτεροι από τους δικούς της, την παρέσυρε μακριά από την ασφάλεια του βασιλείου των θεών. Η θεά αμέριμνη και ετοίμασε ένα κρυστάλλινο πιάτο γεμάτο φρούτα, το οποίο σκόπευε να συγκρίνει με τα χρυσά μήλα που εκθείαζε ο δολοπλόκος Loki.

Η αρπαγή της Idunn

Μόλις όμως η Iðunn απομακρύνθηκε από τις πύλες της Ásgarðr , ο πανούργος Loki την εγκατέλειψε, και πριν προλάβει να επιστρέψει στο καταφύγιο της ουράνιας κατοικίας, ο γίγαντας της καταιγίδας Þjazi (Thiassi) κάνοντας μια σαρωτική κίνηση από το ψηλά με τα αετίσια φτερά του, και αρπάζοντας την βίαια με τα γαμψά του νύχια, την έφερε γρήγορα μακριά στο απόμακρο και απομονωμένο σπίτι του στο Þrymheimr (Thrymheim). 

Þrymheimr που μεταφράζεται ως το σπίτι των κεραυνών ονομάζεται η κατοικία που βρισκόταν στην χώρα των Γιγάντων Jötunheimr και στην οποία ο Þjazi (Thiassi) διέμενε.

Στο Grímnismál (ένα από τα μυθολογικά ποιήματα της Edda), κατά τη διάρκεια των οραμάτων του Óðin για τους διάφορους τόπους κατοικίας των θεών και του Jötunn αναφέρει αυτό του Þjazi στη στροφή 11:

« Þrymheimr (Θριμχάιμ) το έκτο λέγεται
όπου ζούσε ο Þjazi, ο τρομερός γίγαντας,
αλλά τώρα η Skadi η λαμπερή νύφη των θεών,
ζει στις αρχαίες αυλές του πατέρα της»

Εκεί λοιπόν κατοικούσε αυτός ο παντοδύναμος Jötun κρατώντας αιχμάλωτη την Θεά της Αιώνιας Νεότητας.

Αναφορικά να πούμε πως τα Jötun στην Σκανδιναβική Μυθολογία ήταν γιγαντόμορφα όντα με υπερφυσικές δυνάμεις που συχνά συγκρούονταν με τους θεούς της Ásgarðr.

Απομονωμένη από τους αγαπημένους της συντρόφους, η Iðunn μαράζωσε, έγινε χλωμή και λυπημένη, αλλά αρνήθηκε επίμονα να δώσει στον Þjazi την παραμικρή μπουκιά από τον μαγικό καρπό της, ο οποίος, όπως ήξερε καλά, θα τον έκανε όμορφο και θα ανανέωνε τη δύναμη και τη νεότητά του. 

Αν συνέβαινε αυτό, πολλά θα ήταν τα δεινά θα έπεφταν στην αίθουσα του θρόνου του Óðin.

Στο μεταξύ πίσω από τα τείχη της υπέρλαμπρης Ásgarðr, οι θεοί, στην αρχή, νομίζοντας ότι η Iðunn είχε φύγει ώστε να συνοδεύσει τον σύζυγό της, Bragi,και σύντομα θα επέστρεφε, δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στην απουσία της.

Όμως συμφορά μεγάλη τους βρήκε, γιατί το ευεργετικό αποτέλεσμα των καρπών της θεάς που τούς έκανε αθάνατους άρχισε να ξεθωριάζει και να χάνεται. Τότε ήταν που να αισθάνονται την προσέγγιση των γηρατειών και είδαν τη νεότητα και την ομορφιά τους να εξαφανίζονται.

Τα πράγματα μπαίνουν σιγά – σιγά στη θέση τους

Έτσι, θορυβημένοι, άρχισαν να ψάχνουν για την αγνοούμενη θεά. Η προσεκτική έρευνα σκιαγράφησε την φιγούρα που την συνόδευε την τελευταία φορά έξω από τα τείχη της Ásgarðr και δεν ήταν άλλος από τον μηχανορράφο Loki.

Τότε ο Óðin τον κάλεσε να λογοδοτήσει στο συμβούλιο των θεών, και τον ανάγκασε να ομολογήσει την προδοσία του αφού υπέκυψε στη δύναμη και στα «βασανιστήρια» του Γίγαντα της Καταιγίδας.

Ο Óðin απείλησε ότι βαρύτατη τιμωρία περίμενε τον Loki για την δολοπλοκία του αν δεν επέστρεφε την Iðunn πίσω με ασφάλεια στην κατοικία των θεών.

Ο Loki μην έχοντας άλλη επιλογή ενδύθηκε με το φτέρωμα γερακιού της Freyja και πέταξε μέχρι το σπίτι του Γίγαντα. Βλέποντας τον Þjazi να ψαρεύει, χωρίς να χάσει χρόνο, μεταμόρφωσε την Idun σε καρύδι και κρατώντας την ερμητικά μέσα στα γερακίσια νύχια του, πέταξε γρήγορα μαζί της προς την υπέρλαμπρη κατοικία των θεών.

Ο γίγαντας Þjazi βλέποντάς τους, μεταμορφώθηκε ξανά σε αετό και άρχισε να τους κυνηγά με μανία. Οι υπόλοιποι θεοί βλέποντας τον Loki να καταφθάνει στην Ásgarðr, άναψαν φωτιές στην πύλη την ώρα που περνούσε μαζί με τη θεά της νεότητας, με αποτέλεσμα ο Þjazi, μη μπορώντας να σταματήσει τη φρενήρη ορμή του, ρίχτηκε ολόκληρος μέσα στη φωτιά, πέφτοντας στο έδαφος με τα φτερά του να φλέγονται, οι θεοί του επιτέθηκαν και τον σκότωσαν.

Τέλος, ο Loki έδωσε στην Iðunn την θεϊκή της μορφή και εκείνη με την σειρά έχοντας ανακτήσει πλήρως τις δυνάμεις της, μοίρασε τα μήλα της στους γερασμένους και εξασθενημένους θεούς οι οποίοι τρώγοντάς ξαναβρήκαν σταδιακά την χαμένη τους ευεξία και νιότη.

Πηγές:

• I. Poetic Edda by Snorri Sturluson

• II. Tales of Norse Mythology: Illustrated Edition By H. A. Guerber

• III. Norse Mythology its Gods and History: Discover Norse Paganism and its Gods By Harald Pedersen

• IV. Irish Sagas by Myles Dillon

• V. Gods and Myths of Northern Europe By H.R. Davidsonγίγαντας